W lutym 2004 roku ksiądz Rajmund Pietkiewicz wygłosił na spotkaniu modlitewnym konferencję na temat Słowa Bożego. Wtedy jeszcze nie było naszej strony, więc nie ma też zapisu tej konferencji. A jest warta przypomnienia – szczególnie w kontekście formacji permanentnej właśnie poprzez Słowo Boże…

Oto w skrócie treść konferencji – odtworzona na podstawie zapisków w archiwalnym kalendarzu (jak dobrze jest czasem spojrzeć w przeszłość…)

Słowo Boże to Bóg – tak samo jak Eucharystia! Gdy czytam Słowo Boże, to Bóg wchodzi przez moje oczy. Gdy słucham Słowa Bożego, to Bóg wchodzi przez moje uszy.

Jednakże aby tak się działo, powinny być spełnione pewne warunki:

1. Wiara. Setnik wierzy, że Słowo Jezusa to Jego obecność.
2. Wsłuchanie się. Bóg mówi częściej niż myślę. Głos Boga jest delikatny, przemawia do serca. Chce wyprowadzać na pustynię i mówić do serca. Konieczne jest wewnętrzne milczenie, wyciszenie.
3. Pragnienie usłyszenia. Musimy chcieć usłyszeć, choć mogą to być trudne rzeczy. Konieczna jest moja hojność, otwartość na Słowo.
   Należy walczyć o wewnętrzne wyciszenie. Bóg mówi wielokrotnie każdego dnia. Słowo jest wszędzie. Jeśli go nie słyszę, to nie znaczy, że Bóg nie mówi…
4. Czas. Czas jest konieczny, aby Bóg mógł się przebić.

Najważniejsze jest nieustanne bronienie pokoju serca, jego otwarcie na Bożą Miłość. Słowo Boże dotyka serca i naszych pragnień, a więc naszych uczuć. Jeśli czytam Słowo, to powinienem być przygotowany, że coś się będzie we mnie dziać: radość, uderzenie, lęk – tak, powinienem być przygotowany również na uczucia negatywne.

Praktyka może być taka:

Biorę Słowo, czytam wiele razy – i czasem jest jedno słowo czy zdanie, które budzi moje uczucia. Np. Bóg myślał o mnie, gdy Izajasz pisał Jego Słowa. Moim zadaniem jest wytropić to Słowo, które w tym momencie jest przeznaczone dla mnie.

Słowo dotyka mojego życia. Nie wiem, czego konkretnie może dotykać. Mogę zatem stanąć przed Bogiem i prosić o Słowo dla mnie. Po czasie okaże się, że Słowo mnie prowadzi. Bóg pokaże mi wewnętrzne pęknięcia, niespójności…

Można adorować Boga w Jego Słowie. Można cieszyć się Słowem. Obracać Słowo. Pozwalać, aby budziło się to, co obudziło się na początku. Słowo ma Moc – trzeba stworzyć możliwość jej wyzwolenia.

Należy karmić się Słowem: dawać Mocy możliwość wbudowywania się we mnie (jak pokarm).

Należy karmić się Słowem codziennie!

Notował: zz 

Na podstawie konferencji „Życie w rytmie Słowa” Amadeo Cenciniego

Słowo z dnia:

• Jest treścią formacji permanentnej.
• Jest Słowem, do którego czytania zachęcona jest wspólnota wiernych.
• Jest to Słowo, którego ja nie wybrałem. Przygotował je Ojciec, abyśmy dzisiaj się nim karmili, tak jak Bóg Jahwe przygotował mannę dla ludu na pustyni. Księga Wyjścia mówi o racji na jeden dzień.
• Ojciec wie, czego potrzebuję, więc przygotowuje każdego dnia coś, co odpowiada moim potrzebom. Czytam to Słowo z tym przekonaniem. To jest moja manna.
• To jest Słowo, którego nikomu nie wolno zamieniać na coś innego. To jest Słowo obiektywne.
• Dlatego każdego dnia człowiek wierzący otwiera swój dzień od Słowa z dnia. Nie może rozpocząć dnia bez odczytania Słowa, lub raczej – by Słowo go odczytało.
• Często tego Słowa nie doceniamy.
• Jest to pokarm zdrowy, który sprawia, że jesteś takim, jakim Ojciec chce.
• Powinna rodzić się w nas miłość do Słowa (Ps 119)
• To Słowo nadaje rytm życiu. Jest ważne, by nasze życie miało rytm. Grozi nam, że tyle rzeczy, które mamy do zrobienia, nas zdusi.
• Rytm to jest coś, co wyznacza regularny takt, który pozwala uporządkować i zorganizować własny czas na przestrzeni dnia, tygodnia, miesiąca, roku, ze względu na cel, który chce się realizować.
• Jak może Słowo z dnia nadać rytm dnia? Rytm nie polega na tym, co ja wyznaczam na ten dzień, ale to jest to, co Bóg założył. Rytm jest już ustalony przez niezmiennego Boga, który wyznacza rytm światu.
• Słowo jest zawsze nowe, nawet jak jest już znane.
• Słowo składa się z 5 elementów: Lectio matutina (poranna), lectio divina, lectio scripta (zapisana), lectio continua (ciągła), lectio nocturna (nocna)