II. Antyfony oraz inne teksty pomagające do modlitewnego odmawiania psalmów

110. Nagłówki psalmów, modlitwy dodawane po każdym z nich, a zwłaszcza antyfony, bardzo się przyczyniły w dziejach tradycji łacińskiej do lepszego zrozumienia tych psalmów i przyswojenia ich sobie jako modlitwy chrześcijanina.

111. Psałterz Liturgii Godzin umieszcza przy każdym psalmie nagłówek podający jego treść oraz znaczenie dla życia chrześcijańskiego. Stanowi to wielki pożytek dla odmawiającego. Natomiast dla ułatwienia modlitwy w duchu nowego objawienia dodano także zdanie zaczerpnięte z Nowego Testamentu lub pism Ojców Kościoła, wskazujące na sens chrystologiczny tej modlitwy.

112. W Dodatku do Liturgii Godzin podano modlitwy odnoszące się do każdego psalmu z osobna. Mają one pomagać w zrozumieniu psalmów w duchu chrześcijańskim. Można się nimi posługiwać dowolnie według dawnej tradycji: po odmówieniu psalmu i chwili skupienia wymieniona modlitwa zbiera jak gdyby i wypowiada uczucia ożywiające uczestników psalmodii.

113. Każdy psalm ma własną antyfonę. Należy ją odmawiać nawet i wtedy, gdy Liturgia Godzin odprawia się bez śpiewu albo prywatnie. Antyfony bowiem pomagają do uwydatnienia rodzaju literackiego danego psalmu; czynią z psalmu osobistą modlitwę odmawiającego go; zwracają uwagę na jakieś zdanie, którego łatwo by się nie zauważyło; w różnych okolicznościach nadają temu czy innemu psalmowi szczególny charakter; zwłaszcza pomagają w interpretacji typologicznej lub odnoszącej się do danego święta, pod warunkiem jednak wykluczenia przesadnych akomodacji; wreszcie urozmaicają i uprzyjemniają odmawianie psalmów.

114. Antyfony psałterza tak zostały ułożone, aby mogły być przetłumaczone na różne języki narodowe, a także by można je było powtarzać po każdej strofie psalmu, stosownie do tego, co powiedziano pod nr 125. W okresie zwykłym w ciągu roku i kiedy Liturgię Godzin odprawia się bez śpiewu, można dowolnie zamiast antyfon stosować sentencje umieszczone pod nagłówkiem psalmu, o których mowa pod nr 111.

115. Psalmy dłuższe są w danej godzinie podzielone na części, z których każda ma osobną antyfonę. Wprowadza to pewne urozmaicenie, zwłaszcza przy odprawianiu ze śpiewem, i pomaga lepiej korzystać z bogatej treści psalmu. Można też odmawiać cały psalm w sposób ciągły, z zastosowaniem tylko pierwszej antyfony.

116. Psalmy Jutrzni i Nieszporów mają własne antyfony w Triduum paschalne, dni w ciągu oktawy Wielkanocy i Narodzenia Pańskiego, niedziele okresów: Adwentu, Narodzenia Pańskiego, Wielkiego Postu i okresu wielkanocnego oraz dni od 17 do 24 grudnia.

117. Na uroczystości antyfony własne są podane do Godziny Czytań, Jutrzni oraz do Modlitwy przedpołudniowej, południowej i popołudniowej i do Nieszporów. W razie ich braku bierze się antyfony z Tekstów wspólnych. W święta stosuje się tę samą zasadę do Godziny Czytań, Jutrzni i Nieszporów.

118. We wspomnienia świętych zachowuje się ich własne antyfony, gdy takie mają (por. nr 235).

119. Antyfony do pieśni Zachariasza i Maryi bierze się z odpowiednich okresów, jeśli są podane. W przeciwnym wypadku z psałterza na dany dzień. Na dni uroczystości i świąt podano własne antyfony, a jeśli ich brakuje, to należy się posłużyć antyfonami z Tekstów wspólnych. We wspomnienia świętych nie mających antyfon własnych, dobiera się je dowolnie albo z Tekstów wspólnych, albo z bieżącego dnia tygodnia.

120. W okresie wielkanocnym do wszystkich antyfon dodaje się Alleluja, chyba że taka aklamacja nie zgadza się z ich treścią. 

Ogólne wprowadzenie do Liturgii Godzin